علاقه و محبت شدیدی که قبلاً به تو ابراز می کردم

دروغ بود ولی احساس بود،در حقیقت نفرت من به تو

روز به روز بیشتر می شد و هر چه بیشتر تو را شناختم

به دو رویی تو بیشتر پی بردم و

این احساس در قلب من جای می گیرد که بالآخره  باید

از هم جدا شویم دیگر به هیچ وجه حاضر نیستم که

روزی شریک زندگی تو باشم.اگر چه عمر زندگی ما چون گلهای بهاری کوتاه ولی ،

در همین مدت کم توانستم به طبیعت فرومایه و پست تو پی ببرم و

کلّیه ی اخلاق و صفات تو برای من روشن شد، مطمئن باش

این خشونت و طبع خویی زیاد تو مرا بیچاره خواهد کرد

اگر ازدواج ما سر بگیرد، تمام عمر

با پشیمانی خواهم گریست و افسانه ی آشنایی ما پایانش جدایی بود.ولی جدا از هم

خوشبخت خواهیم بود. و حالا لازم است بگوییم که

این موضوع را هیچ گاه فراموش مکن و مطمئن باش

این نامه را سر سری نمی نویسم و چقدر ناراحت کننده است اگر

باز هم بخواهی در صدد زندگی با من باشی، بنابراین از تو می خواهم

جواب نامه را ندهی چون نامه ی تو سراسر

دروغ و تظاهر و غیر از

محبت است و من تصمیم گرفته ام برای همیشه

تو را با یادگار روزهای تلخ عشقت فراموش کنم چون دیگر به هیچ و جه نمی توانم

با تو بمانم.

(وحالا اگر می خواهی به محبت واقعی من پی ببری نا مه ام را یک خط در میان بخوان)